Czy się boję? Jestem (bywa że dosłownie) obsrana ! Tłumacze sobie że przecież nikomu nie powiedziałam kiedy mam egzamin i jak by coś to nie ma presji, nikt się nie dowie że zdałam czy nie bo dopiero jak się uda wsio to "obwieszczę to światu" . Ale boję się jak cholera - nie myślę o niczym innym , ale trzymam język za zębami. Będzie dobrze. Musi być ;)
Mam jakieś takie wrażenie że wokól mnie jakoś spoojniej sobie czas płynie. Ale nie u mnie u mnie jakoś zapieprza nie mam pojęcia kiedy moja dzień , gdześ mi się to trochę rozmywa. Albo praca , albo nauka, albo jeszcze jakieś inne sprawy do załatwienia na już , na teraz, na dziś. Jeszcze trochę, najgorszy będzie najbliższy tydzień dwa i tak myślę że za jakieś dwa miesiace może uda mi się to trochę ustabilizować , ale obecnie nawet budzę się zmęczona, okropne bitwy muszą gdziać się nocą w moim łożku, bo rano z ogromnym zdziwieniem i przerażeniem zadaje sobie pytanie "co tu się wydarzyło" jednak czego nie zdąży się przetrawić w dzień bo mózg sobie prostuje albo chociaż próbuje nocą . A w mojej głowie dzieje się . Małe dzieci jak mają te swoje skoki rozwojowe to gorzej śpią , mam nadzieję że u mnie to też podobny skok, bo już rozpaliczwie wygladam jakiegoś znaku że się uda. Nie mogę z nikim o tym porozmawiać , bo nic nikomu nie powiedziałam. Tzn. prawie nikomu jedna z tych osób jest na drugim końcu świata a druga ma dużo swoich spraw, poza tym termin "głownej atrakcji" jest owiany tajemnicą i tak zostanie. Nie można trzymać się amerykańskiego wzorca zachowań , pora zacząć mniej gadać a więcej robić.
Wpadam do kuchni, włączam wodę na kawę i odruchowo zaczynam się kręcić po kuchni "w poszukiwaniu skarbów" i nagle jakiś wewnetrzny głos : Co ty robisz do cholery?! kubeł zimnej wody na głowę , no tak przecież jestem na diecie , czemu tak łatwo o tym zapominam? Przecież przygotowywałam się do tego psychicznie od dłuższego czasu . Dwa duże łyki zimnej wody - ok, już lepiej . Zaczynam powoli i spokojnie sama sobie tłumaczyć "przecież tego chciałaś , dobre rzeczy nigdy nie przychodzą ani szybko ani łatwo. Teraz jest trudno ale już niedługo zobaczysz efekty i zobaczysz że było warto" , podziałało , wewnętrzne dziecko pobiegło się bawić klockami czy też kolorować, nie istotne ważne że mam chwilę na kawę i odrobinę relaksu. Którysie zdecydowanie przyda bo z dziećmi często jest tak że dopiero wieczorem zaczynają sie spazmy....
Dziś z rana po przebudzeniu, nie wiem skąd ani czemu ale czułam że to będzie dobry dzień. Nie mam pojęcie skad biorą się takie przeczucia ani skąd ogólnie się to bierze. Przecież nie można sobie postanowić ze ten dzień uczynię takim zeby był dobry. A może można ? A moż to właśnie jest taki sekret posiadania dobrych dni - otwierasz oczy i myślisz to jest mój dzień! Jezli tak to to zdecydowanie jest mój dzień i nawet tak sobie myślę że czemu by nie? a może jutro też zrobie sobie swój dzień ;)
Jakiś taki świeży powiew, jak by ktoś poklepał mnie po plecach i powiedział "idzie Ci świetnie, trzymaj tak dalej!" . Tak naprawdę to chyba sama w końcu uwierzyłam że idzie mi świetnie. Chyba zobaczyłam te zmiany i pomyślałam - Hej nie ma się czego bać ! Nie taki diabeł straszny i tego typu wyświechtane ale prawdziwe slogany. Tu masz gaz , a tu hamulec - jak pojawia się zakręt to trochę zwolnij ale nie zatrzymuj się . Później znów będzie prosta droga na której nie ma potwora ani seryjnych morderców. Bo przecież od dawna wiedziałam, ze jestem dobrze przygotowana do tego żeby zacząć żyć swoim życiem i to nie będzie żaden survival. Ale za każdym razem musiałam się upewnić ze ten potwór nie czai się za rogiem. Ale wychodząc z zakrętu można bardziej zaprzyjaźnić się z pedałem gazu i rozjechać to paskudne kurewstwo które czeka żeby Cię po prostu wystraszyć . Także "pi-bip" madafaka , bo wrzucam wyższy bieg ;)